هدف اصلی الزامات طراحی لرزه ای، تعیین تناسب بندی اعضا و اتصالات به نحوی است که سازه علاوه بر حفظ ایستایی کلی خود در برابر زلزله های شدید، تلفات جانی را به حداق برساند. از طرفی دیگر با رعایت این ضوابط انتظار می رود سازه در برابر زلزله های ضعیف و متوسط از لحاظ پایداری، سختی و مقاومت عملکرد مناسبی داشته باشد.

ناحیه حفاظت شده از قسمت های مهم طراحی لرزه ای سازه های فولادی می باشد. ناحیه حفاظت شده (ناحیه شکل پذیر) در یک عضو سازه، به ناحیه ای از عضو اطلاق می شود که انتظار می رود مفصل پلاستیک در این ناحیه تشکیل شود. در این ناحیه باید ضوابط مختلفی رعایت شود که عبارتند از:

1- خال جوش کردن ورق های ذوزنقه ای تیرهای مختلط و نیز جوش برشگیرهای از نوع گلمیخ در تیرهای مختلط در ناحیه حفاظت شده، ممنوع می باشد.

2- هرگونه ناپیوستگی ناشی از عملیات ساخت نظیر جوش های موضعی و ناصافی های ناشی از برش حرارتی در ناحیه حفاظت شده ممنوع می باشد.

3- با کار بردن وصله مستقیم و یا غیرمستقیم جوشی یا پیچی نیمرخ ها یا ورق های تشکیل دهنده عضو در ناحیه حفاظت شده ممنوع می باشد.

ناحیه حفاظت شده در سیستم های باربر جانبی مختلف به صورت زیر تعریف می شود:

1- در قاب های خمشی فولادی، ناحیه حفاظت شده در دو انتهای تیر بوده و طول آن به اندازه فاصله بین بر ستون تا نصف عمق تیر از محل تشکیل مفصل پلاستیک به سمت داخل دهانه در نظر گرفته می شود.

2- ناحیه حفاظت شده برای قاب های مهاربندی شده همگرای ویژه در تمام طول مهاربند می باشد. همچنین در مهاربندهای همگرای ویژه ضربدری، ناحیه حفاظت شده را می توان فاصله بین انتهای اتصال در محل ضربدری و انتهای عضو مهاربندی در نظر گرفت.

3- ناحیه حفاظت شده در قاب های مهاربندی شده واگرا، طول تیر پیوند می باشد.

ناحیه حفاظت شده به طور خاص در اتصالات مختلف ممکن است متفاوت باشد و موارد گفته شده در بالا تعریف کلی ناحیه حفاظت شده می باشد.